KLAWISZE…

Motto: w medialnym słowie lubię ciszę, bo nie harcują już klawisze……

 „Prawda” prawdzie wprawdzie nierówna,
Rzecz oczywista to i główna.
Pomiędzy sensem wyrażenia
Mieszczą się stale te twierdzenia

Wciąż podejrzane, jako kłamstwa.
Ale skuteczna chęć cygaństwa
Tak niemożliwie nam uwiera –
Znakiem pytania, jest kariera…

Niczego w końcu nie zrozumiesz,
Jeśli przebierać nic nie umiesz
Pomiędzy białym oraz czarnym…
Fortepianowym czynem marnym…

Pogrywać można na organie,
Dokąd talentu tylko stanie,
Stąd specjaliści stale grają,
Odbiorczy ubaw niezły mają…!

W tej całej dziwnej paplaninie
Rozsądek często w pełni ginie,
Gdyż poplątanie z pomieszaniem
Wirtuozowskim jest staraniem…

Tadeusz Miłowit Lubrza

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *