Zbiorowisko środowisk zawodowej sfery,
Hołubiące wspólnotę i zalety cztery.
Pierwsze, stuprocentowe wzajem zaufanie.
Drugie, że nikt mądrzejszy na drodze nie stanie…
Trzecie, twardej zasady reguły naboru…
Czwarte – rację ma zawsze, na wypadek sporu.
Skutek – taka wspólnota w dobra wciąż obrasta,
Bezczelnością gębową do woli wręcz szasta…
Na tle krytycznych słów wypowiadanych o współczesnej demokracji pozorującej istnienie najlepszego ustroju politycznego, powstaje pytanie o zmianę naprawczą? Historia świata pokazuje, że przełomy tego typu miały miejsce przynosząc niekiedy lepsze rozwiązania, a czasem regres.
Dotychczas starałem się wykazać, że demokracja panująca w Polsce wzorująca się na zachodnim ustroju demokratycznym, nie odpowiada definicyjnemu pojęciu tej formacji politycznej, ponieważ suweren nie posiada ani jednego realnego własnego prawa pozwalającego na traktowanie go, jako sprawującego zwierzchnią władzę w państwie.
Demokracja jest najlepszym ustrojem, który dotychczas wymyślono. Twierdzenie to pobrzmiewało w głowach i słowach najwybitniejszych polityków, z czego można wywodzić wniosek, że teza jest w pełni słuszna.
W I części cyklu podniosłem, że zachodnia demokracja, to ustrój, który służy najbogatszym jednostkom na świecie, a konstytucyjne zapisy o roli suwerenów w poszczególnych państwach mają charakter iluzji.
Żyjemy, jak nam wmawiają media w systemie demokratycznym charakteryzującym się wolnością człowieka i głoszonych przez niego poglądów. Ustrój demokratyczny przekonuje, że to my jesteśmy suwerenem w poszczególnych państwach, których władze stanowią tylko naszych przedstawicieli wyrażających wolę większości.
Otwierając dowolny środek przekazu informacji natrafiamy na opracowania, artykuły, czy audycje wychwalające system demokratycznych rządów, jako ustroju najlepszego spośród tych, które dotychczas wymyślono.
Razem fałsz oraz prawda, gdy kroczą na czele –
Propagandą osiągnąć można bardzo wiele.
By uchwycić zamiary planowane skrycie,
Rozbieżności wprowadzić trzeba w mediów życie.
Hycle nie uszanują wyniku wyboru,
Z natury podążając do pustego sporu.
Dlatego mając bliskie zdradzieckie kontakty,
Próżno im przywoływać oczywiste fakty.
Choć otrzymał jeden oryginał żywota,
To rozsądek u niego wyprzedza głupota.
Nawet znając sentencję, co powszechnie krąży,
Że na cmentarz na pewno bez trudu się zdąży.
Tadeusz Miłowit Lubrza