Motto: „Ten mały człowiek podzielił Polskę…”
Nie przeczę, Janusz Gajos jest wielkim aktorem.
Jako sława filmowa, miast zostać buforem,
Przepychanki, rozbieżnych ojczyźnianych zdarzeń,
Ludzi, którzy szukają na tej ziemi marzeń…
Przybrał rolę mądrali – o nazwie Mentora…
„Janek” by mu powiedział, nie po temu pora.
Lecz, gdy byt ukształtował świadomość aktora,
Nie zrozumie biedoty – odmian Nikifora.
Nie wczuje się majętny w ubóstwo człowieka.
Psychicznie atakując, w nazistów ucieka…
Nie potrafi docenić, gdy chleb ubogiego,
Zaspakaja potrzeby narodu swojego.
Mylą mu się odmiany politycznej sfery,
Dlatego też pokpiwa i sadzi dusery.
Osiągnąwszy wysoką społeczną pozycję,
Dba o poziom, wygodę, kasty aparycję.
Nie pomny, że nasz bliźni jest wart tylko tyle,
Co z serca innym daje i czuje motyle…
Chociaż zagra w teatrze każdą trudną rolę,
Owładnięty mamoną i wzięty w niewolę,
Od artyzmu nie przejdzie w rzeczywistość prozy.
Już zapomniał – na moment – w „Rudym” chwile grozy…
Niuansem osobowość w kulturze wielkości,
To, taka człowieczeństwa odmiana, jakości…
Tadeusz Miłowit Lubrza