(Wiersz napisany z inspiracji opowiadania
Maurycego Fabisza pt. „Bardzo stary testament”)
Pewnego razu Bóg, jeszcze krzepki i młody,
Postanowił zbudować namiastkę urody.
Taki twór technologii, a jednak zabawkę.
Myślał o tym głęboko, popijając kawkę.
Motto: o 70 turnieju 4 skoczni
W TVN-nie mają pecha,
Dla niektórych to uciecha…
Wykupili „cztery skocznie”
Sądząc, że się ruch rozpocznie…
Motto: w dobie koronawirusa, namiętnego palacza veritas nie wzrusza…
Palacze papierosów, poetycko, szczerze,
W tę diagnozę dogłębnie, acz poważnie wierzę,
Zdają się przypominać pawiana w niewoli,
Co figlom wciąż folguje, póki go nie boli…
Miałem próbkę rządów prawa,
Kiedy z pracą była sprawa.
Przekazałem myśl stateczną,
Chcąc powalczyć z grą wszeteczną.
Koniec roku sprzyja podsumowaniom całorocznym, toteż odnoszę się do codziennie wypowiadanych przez polityków i komentatorów pobożnych życzeń na temat naprawy polskiego prawa.
Motto: o przed i po sylwestrowych ograniczeniach…
Wietrzyk szumi, śnieżek sypie,
Aura wieścią sprzyja grypie.
Zamiast cieszyć się z istnienia,
Wojnę kłaść do zapomnienia,
Trudno prognozować przyszłość w sensie doradzania politykom, ponieważ przeciętny śmiertelnik nie ma dostępu do informacji znanych rządzącym. Ci ostatni też do końca nie wiadomo, czy dysponują rzetelnymi danymi, czy są bezwiednie manipulowani?
Razem fałsz oraz prawda, gdy kroczą na czele –
Propagandą osiągnąć można bardzo wiele.
By uchwycić zamiary planowane skrycie,
Rozbieżności wprowadzić trzeba w mediów życie.
Hycle nie uszanują wyniku wyboru,
Z natury podążając do pustego sporu.
Dlatego mając bliskie zdradzieckie kontakty,
Próżno im przywoływać oczywiste fakty.
Choć otrzymał jeden oryginał żywota,
To rozsądek u niego wyprzedza głupota.
Nawet znając sentencję, co powszechnie krąży,
Że na cmentarz na pewno bez trudu się zdąży.
Tadeusz Miłowit Lubrza