K. Postawiłeś dość zaskakujące pytanie – komu służy rozwój nauk prawnych? Rzecz jasna społeczeństwu!
TMN. Niestety, mam w tym zakresie bardzo poważne wątpliwości. Nie zawaham się nawet postawić tezy i udowodnić, że mamy do czynienia z samograjem prawniczym!
K. Z tą krytyką przykładu obozu koncentracyjnego to bym się nie zgodził. Sam przecież mówiłeś, że do Czytelników trafiają niekiedy różne argumenty, to może taki wypowiedziany z grubej rury otworzy im oczy?
K. Rozważania nasze nie napawają optymizmem. Skąd wobec tego czerpiesz impuls do dalszej działalności edukacyjnej na blogu?
K. Z ostatniej naszej rozmowy wynika prosty wniosek, że działalność edukacyjno-uświadamiająca, to jest w gruncie rzeczy syzyfowa praca.
K. Nie powiesz chyba, że wybitny profesor nauk prawnych, słuchając wypowiedzi przedstawicieli opozycji nie byłby w stanie zrozumieć, błędnych, nielogicznych sformułowań?
K. Czy mógłbyś przybliżyć myśl o błędzie słuchania czy oglądania jednokierunkowo nastawionych mediów? Przecież każdy ma jakieś upodobania i w sposób naturalny ogląda, czy słucha tego, co go interesuje.
TMN. W taki sposób można podchodzić np. do słuchania muzyki i to jest naturalne. W przypadku pozyskiwania wiedzy na temat wielkiej polityki tak postępować nie wolno.
K. Co można zrobić, aby ten węzeł gordyjski, w którym się znajdujemy we wspólnocie europejskiej rozwiązać?
K. Polityka Orbana prowadzi do tego, że jest nazywany pro putinowskim, a to nie przynosi mu chwały na arenie międzynarodowej.
K. Ostatnio słyszałem ciekawe wypowiedzi z ust młodego ekonomisty znanego już medialnie, który analizując warunki kryzysowe krytykował politykę PiS, jako zmierzającą do podobnego krachu gospodarczego, jak w Grecji. Co o tym sądzisz, bo oglądałeś ten filmik w internecie?
K. Wedle jakich zasad powinien być zbudowany ustrój ograniczonej demokracji chroniący interes narodowy?